ناوشکن ؛ پنهانکار و پر قدرتChangchun

شناور قدرتمند این گروه رزمی ناوشکن Changchun از خانواده ناوشکن های کلاس Type ۰۵۲C است که از جمله نیرومندترین شناورهای نیروی دریایی چین به حساب می آید. از جهات بسیاری این ناوشکن پنهان کار چینی، یک گام بلند در توانایی های دریایی این کشور به حساب می آید. 

بکارگیری ۴ رادار آرایه فازی فعال برای پوشش ۳۶۰ درجه به همراه استفاده از موشک های ضد هوایی برد بلند HHQ-۹ (مدل دریایی موشک ( HQ-۹ که در حقیقت مهندسی معکوس چین از سامانه قوی و مشهور اس ۳۰۰ روسی است، برای اولین بار توانایی دفاع هوایی برد بلند حتی بر علیه موشک های بالستیک را به این مدل از شناورهای چینی اعطاء می کند.

ناوشکن Changchun با شماره بدنه ۱۵۰ به تاریخ ۳۱ ژانویه ۲۰۱۳ میلادی وارد خدمت ناوگان دریای شرق ارتش چین شده و از جمله شناورهای جدیدالورود به ناوگان قدرتمند دریایی چین محسوب می شود . ناوشکن های این کلاس با وزنی در حدود ۷ هزار تن ، طول ۱۵۵ متر و عرض ۱۷ متر با ماموریت اصلی دفاع هوایی از ناوگان نیروی دریایی ارتش چین طراحی و ساخته شده است. قلب این ناوشکن پیشرفته چینی رادارهای آرایه فازی Type ۳۴۸ است که بنا بر برخی از اطلاعات در باند اس فعالیت کرده و دارای بردی در حدود ۴۵۰ کیلومتر است.



یک رادار برد بلند دو بعدی به همراه دو رادار کنترل آتش برای موشک های ضد کشتی و توپهای دفاع نزدیک این سامانه دیگر رادارهای نصب شده بر روی این شناورها هستند.

بخش اصلی تسلیحاتی ناوشکن های این کلاس ۴۸ فروند موشک سطح به هوای  HHQ-۹ با برد ۲۰۰ و ارتفاع درگیری ۳۰ کیلومتر است که توان درگیری با اهداف پرنده و حتی موشکهای بالستیک را نیز دارا می باشد. سلاح اصلی این موشک در نقش ضد کشتی ۸ فروند موشک YJ-۶۲ با برد ۲۸۰ کیلومتر و سرجنگی ۳۰۰ کیلوگرمی با قابلیت ثانویه حمله به اهداف زمینی است.



یک قبضه توپ ۱۰۰ میلی متری به همراه دو سامانه دفاع نزدیک Type ۷۳۰ نیز بخش دیگری از تسلیحات این ناوشکن را تشکیل می دهد. در بخش جنگ ضد زیردریایی این ناوشکن به سامانه سونار فعال و غیر فعال SJD-۸/۹ ساخت چین به همراه ۶ پرتابگر اژدر مجهز است. راکت اندازهای ضد زیردریایی نیز بر روی این ناوشکن نصب شده است و این شناور قابلیت حمل یک فروند بالگرد روسی کاموف ۲۷ روسی و یا Z-۹C ساخت چین را دارد. 

بخش پیشران این ناوشکن شامل دو پیشران توربین گازی هرکدام به قدرت ۲۴ مگاوات و دو موتور دیزل هر کدام به قدرت ۵ مگاوات است که سرعتی در حدود ۵۵ کیلومتر در ساعت را برای این ناو فراهم می کند. برد این ناوشکن نیز در حدود ۸۷۰۰ کیلومتر است . ناوشکن های Type ۰۵۲C دارای ۲۸۰ نفر خدمه بوده و تاکنون ۶ فروند از آنها ساخته شده و هر ۶ فروند آنها وارد خدمت شده اند.

تصاویر سلاح ذولفقار

سلاح ذولفقار

باسمه تعالی

به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، توسعه سلاح های هجومی برای نیروهای پیاده چندین سال است که به صورت جدی و هدفمند در جمهوری اسلامی ایران دنبال و طرح های گوناگونی در سالهای اخیر به این منظور معرفی شده است. پروژه سلاح های خیبر و سما از جمله نمونه های قدیمی تر و پروژه های مصاف، فاتح و فجر ۲۲۴ از جمله طرح های جدیدتر در این بخش محسوب می شوند. در ادامه این روند، طی روزهای اخیر از یک قبضه اسلحه انفرادی که توسط یک موسسه غیرنظامی طراحی و ساخته شده است، رونمایی شد؛ سلاحی هجومی به اسم ذوالفقار که در نگاه اول سلاحی پیشرفته و طراحی شده با توجه به نیازهای نبرد در قرن بیست و یکم خود را نشان می دهد.

هرچند این ابهام که یک موسسه غیرنظامی و بدون وابستگی رسمی به نیروهای مسلح، وارد پروسه طراحی و رونمایی رسمی از یک سلاح شود، همچنان جاری است و به نظر می رسد تداوم چنین رویه ای منطقی و صحیح نباشد، در این مطالب نگاهی به این سلاح بر اساس اطلاعات منتشره و نکات مختلف درباره آن خواهیم داشت.

ذوالفقار با کالیبر ژ-۳ وارد می شود

یکی از نکات جالب درباره سلاح مورد نظر، بحث قابلیت تغییر لوله و در نتیجه کالیبر در این سلاح است که بر اساس اطلاعات اعلام شده بین ۵.۵۶ و ۷.۶۲ میلی متری متغیر است. امروزه در بسیاری از ارتش های پیشرفته دنیا کالیبر ۵.۵۶ به عنوان کالیبر استاندارد برای تسلیحات پیاده نظام انتخاب شده است. در سالهای اخیر و خصوصا پس از درگیری هایی که در منطقه خاورمیانه رخ داده شاهد استفاده گسترده از جلیقه های ضد گلوله توسط نیروهای پیاده هستیم که کار را برای فشنگی مثل ۵.۵۶ میلی متری بسیار سخت می کند.

یکی از دلایلی که امروزه سلاح های کالیبر ۷.۶۲ مثل ژ-۳ یا FN FAL  امروزه در جریان نبردهای خاورمیانه همچنان دیده می شود همین مسئله قدرت بیشتر گلوله های کالیبر ۵۱*۷.۶۲ میلی متر است. بحث قابل تغییر بودن لوله و کالیبر سلاح از جمله مشخصات بسیار مثبت ذوالفقار است که به این سلاح کمک می کند بسته به شرایط مختلف با تغییر کالیبر خود را به نیاز کاربر نزدیک کند.



اسلحه ذوالفقار

در عین حال طراحان این سلاح امکان تعویض لوله برای استفاده از گلوله های کالیبر ۳۹*۷.۶۲ اسلحه کلاش را نیز فراهم کردند و تقریبا به این ترتیب می توان گفت ذوالفقار توان تیراندازی با تمام گونه های مهمات سلاح انفرادی موجود را دارد که خود نکته ای بسیار مثبت و کمک کننده نه فقط در بخش ارتقا توان رزمی و بلکه در بخش آسان سازی مسئله تدارکات و پشتیبانی یگان های عمل کنند مجهز به این سلاح است.

سلاحی شبیه به یک خوش نام بلژیکی

با نگاه اولیه به این سلاح به صورت ناخودآگاه به یاد یک سلاح معروف ساخت بلژیک می افتیم. SCAR-H  ساخت بلژیک که سلاحی است با چندین کالیبر از جمله ۷.۶۲ و ۵.۵۶ میلی متری که برای پاسخ به نیازمندی فرماندهی عملیات ویژه ارتش آمریکا طراحی و ساخته شده است. از نظر ظاهری می توان ذوالفقار را تا حد زیادی الگو برداشته از این سلاح دانست.



اسلحه SCAR-H ساخت بلژیک

اما یک نکته جالب دیگر در این سلاح به کارگیری یک مکانیزم بسیار جدید و در عین حال مناسب برای سیستم گلندگن این سلاح است که مکانیزم فشار گاز غیر مستقیم گاز باروت نام دارد و اولین بار توسط مهندسان شرکت آلمانی هکلر اند کوخ توسعه داده شده است. آمریکا برای مقابله با مشکل گیر کردن سلاح های ام ۴ خود به دنبال راه حلی بودند و این مسئله توسط آلمان ها حل شد. آما آنچه که آلمان ها برای ام ۴ آمریکایی انجام دادند، نصب سیستم فشار غیر مستقیم گاز باروت بود که آنها این مدل را توسعه دادند. این سیستم پیش از این بر روی سلاح G-۳۶ ساخت همین شرکت نصب شده بود.

در این سیستم بخش زیادی از گاز حاصل از احتراق باروت درون فشنگ که با آن مکانیزم سلاح فعالیت می کند از سلاح خارج می شود. هر چه این گاز کمتر باشد احتمال گیر کردن سلاح کمتر بوده و قطعات داخلی آن نیز کمتر گرم می شود. لازم به ذکر است که این حرارت زیاد در سلاح هایی با مکانیزم فشار مستقیم مثل ام ۴ باعث از بین رفتن مواد چرب مثل گریس که برای کار کردن بهتر قطعات بر روی آنها مالیده می شود، شده و در نهایت باعث گیر کردن سلاح می شود. این مکانیزم در سلاح ایرانی مصاف نیز پیش از این به کار رفته است.

مشخصات فنی سلاح ذوالفقار

همان طور که در بالا توضیح داده شد این سلاح می تواند با تغییر لوله در سه کالیبر ۵۱*۷.۶۲ ، ۳۹*۷.۶۲ و ۵.۵۶ میلی متری مورد استفاده قرار بگیرد. طول سلاح در بیشترین حالت ۸۵۰ میلی متر است و از قنداق تنظیم شونده و تاشو بهره می برد. وزن این سلاح بین ۳.۵ الی ۳.۸ کیلوگرم است که به نسبت ژ-۳ که بیش از ۴ کیلو وزن دارد کاهش چشمگیری محسوب می شود. سرعت نواخت تیر در این سلاح بین ۵۵۰ الی ۶۵۰ گلوله در دقیقه بوده و سرعت دهانه آن ۷۰۹ متر بر ثانیه است. این سلاح با خشاب های ۲۰ تیری مجهز می شود.



اسلحه ذوالفقار

در بخش تجهیزات اپتیکی نیز این سلاح به صورت استاندارد به یک "رد دات" برای هدف گیری بهتر مجهز شده است و در عین حال سایت هدفگیری فلزی بعد از یک چرخش ۴۵ درجه سلاح توسط کاربر، برای تیراندازی در اختیار کاربر قرار می گیرد. در بخش جلویی سلاح نیز یک دستگیره نصب شده است که در پایین آن دو پایه کوچکی برای استقرار سلاح بر روی زمین نصب شده است.

در مجموع و از نظر ظاهری می توان ذوالفقار را یکی از بهترین طرح های معرفی شده در بخش سلاح های سبک در کشور به حساب آورد اما با توجه به اینکه ساختار و جزییات ساخت چنین سلاحی هنوز مشخص نیست، نمی توان این گزینه را به طور جدی مطرح کرد که یگان های نظامی به سمت سفارش و یا خرید آن خواهند رفت.

این سلاح می تواند با تغییر لوله در سه کالیبر ۵۱*۷.۶۲ ، ۳۹*۷.۶۲ و ۵.۵۶ میلی متری مورد استفاده قرار بگیرد. وزن ذوالفقار بین ۳.۵ الی ۳.۸ کیلوگرم است که به نسبت ژ-۳ کاهش چشمگیری را شاهد هستیم

جت کرا پهبادی بروز ساخت ایران

به نام خدا

این روزها حوزه تأثیرگذاری این هواگردهای بدون سرنشین با قابلیت اطمینان و توانایی‌های عملکردی بالای خود به خارج از مرزهای کشور نیز رسیده و علاوه بر فروش محصول، فروش فناوری ساخت و تولید انبوه آن به کشورهای دوست نیز صورت گرفته است.

در این گزارش به معرفی یکی از دستاوردهای جدید در زمینه پهپاد (پرنده هدایت پذیر از دور) که در نمایشگاه دستاوردهای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح مورد بازدید ریاست جمهوری قرار گرفت، می‌پردازیم. در بین پهپادهای مختلف ایران نمونه‌هایی وجود دارد که به دلایلی شاخص شده‌اند. از جمله آنها پهپاد کرار است که با توجه به عدم رونمایی از پهپاد شاهد دارای موتور جت به عنوان اولین پهپاد ایرانی معرفی شده دارای این نوع موتور شناخته می‌شود.

به علاوه سرعت 900 کیلومتر بر ساعت، برد تا 1000 کیلومتر، سقف پرواز 7500 تا 12هزار متر و میزان محموله جنگی تا 250 کیلوگرم از دیگر ویژگی‌های مهم این پهپاد هستند که به شاخص شدن آن کمک نموده‌اند.



پهپاد موتور جت کرار

کرار که برای اجرای مأموریت‌هایی همچون هدف سریع برای تمرین پدافند هوایی و پهپاد تهاجمی توسعه یافت در تابستان سال 1389 برای اولین بار با حضور رئیس جمهور وقت معرفی شد. اما نمونه جدید آن نیز اخیراً با حضور ریاست جمهوری رونمایی شد و همانطور که در گزارش «کرار مهاجم خستگی ناپذیر در برد 1000 کیلومتر» گمانه‌زنی کرده بودیم این نمونه از پهپاد کرار با قابلیت رهگیری اهداف هوایی به اجرای مأموریت می‌پردازد.



ماکت پهپاد کرار در نمایشگاهی در سال 1383

پیشرانه کرار از نوع توربوجت است که به همراه سایر زیرسامانه‌های مورد استفاده در این پهپاد در داخل کشور ساخته شده. آیرودینامیک، طراحی هواپیما، طراحی موتور که احتمالاً از انواع مشتق شده از موتور جت ایرانی طلوع-4 است، سامانه‌های سوخت، سازه، مخابرات، الکترونیک، هدایت و کنترل و ناوبری از جمله زمینه‌های تخصصی به کار گرفته شده در طراحی و ساخت کرار است.



اولین تصاویر نمایش داده شده از دوربین پائین‌نگر پهپاد کرار

سامانه خلبان خودکار با قابلیت اجرای مأموریت بدون نیاز به ارتباط با ایستگاه زمینی، توانایی برنامه‌ریزی مجدد در حین پرواز و تغییر مأموریت، بسته شدن امکان ارتباط برای جلوگیری از نفوذ دشمن در سامانه هدایت و کنترل و برخورداری از سامانه‌های پیشرفته ناوبری از سایر دیگر ویژگی‌های عنوان شده برای کرار توسط مسئولان صنعت دفاعی است.

روش به کار گیری نمونه‌های فعلی کرار به صورت پرتاب از روی پرتابگر با یک پیشران راکتی سوخت جامد است که پس از اتمام انرژی آن رها شده و موتور جت خود پرنده کار تأمین توان آن را بر عهده می‌گیرد. پس از اتمام مأموریت نیز با رسیدن به منطقه مد نظر چترهای تعبیه شده، باز و بالشتک هوا در زیر پرنده فعال شده و عمل فرود انجام می‌شود.



آغاز مأموریت یک پهپاد کرار



بازیابی کرار در پایان مأموریت

البته گفته شده در نمونه‌های بعدی از ارابه فرود برای نشستن بر روی باند استفاده خواهد شد اما قابلیت پرتاب کرار این امکان را می‌دهد تا از مساحت کوچکی در نزدیکی صحنه عملیات یا نقاط نزدیک به مرز برای آغاز مأموریت استفاده نماید که به افزایش برد و مداومت پروازی هواپیما و راحتی به کار گیری آن در شرایط حمله گسترده دشمن و خطر زیر آتش بودن فرودگاه‌ها منجر می‌شود. 

بدین ترتیب هر نقطه می‌تواند محل آغاز مأموریت کرار باشد و در شرایطی که به اذعان فرماندهان آمریکایی در عملیات طوفان صحرا، یافتن سکوهای پرتاب موشک اسکاد عراقی همانند گشتن به دنبال سوزن در انبار کاه بوده، دشمن برای از کار انداختن پهپادهای کرار قبل از پرواز در کشوری که بسیار بزرگتر از عراق است نیز کار بسیار بسیار دشوار و شاید عملاً ناممکنی را پیش رو دارد.



پهپاد کرار مسلح به بمب

پهپاد کرار تا کنون با بمب‌های 250 و 500 پوندی و نیز موشک هوا به سطح ضد کشتی کوثر مشاهده شده بود. این موشک به عنوان یک سلاح ضد کشتی برد کوتاه، سبک و با پیشرانه راکتی سوخت جامد ساخته شده است. گونه کوثر-3 با وزن 120 کیلوگرم و برد 25 کیلومتر دارای سر جنگی به جرم 29 کیلوگرم بوده و به سرعتی نزدیک به 0.8 سرعت صوت می‎رسد.

همچنین با توجه به ساخته شدن بمب‌های هوشمند رعد301 و نیز بمب هوشمند 342 این سلاح‌ها نیز جزء تسلیحات کرار خواهند بود. 

بمب هوشمند 342 که دارای هدایت GPS یا ترکیب GPS/INS است با طول حدود 1.5 متر دارای جرمی کمتر از 50 کیلوگرم بوده و مدت زمان پرواز آن 35 ثانیه است. این بمب با برخورداری از سرجنگی ترکشی قابلیت مناسبی در انهدام مراکز تجمع غیرمحافظت شده دشمن و انهدام خودروهای سبک آنها خواهد داشت و چندین فروند از آن توسط کرار قابل حمل است.

اما گونه رهگیر پهپاد کرار که با نام کرار-4 معرفی شده با موشکی به نام شهاب ثاقب به نمایش در آمد. موشک شهاب ثاقب در واقع نام یک موشک سطح به هوا است که توسط وزارت دفاع در دهه 1370 ساخته شده. 

شهاب ثاقبِ پدافند هوایی، موشکی با جرم حدوداً 84 کیلوگرم با 13.5 کیلوگرم سرجنگی ترکشی است که به واسطه پیشران سوخت جامد خود، بیشینه سرعت 740 متر بر ثانیه (حدود 2.2 برابر سرعت صوت) را کسب می‌کند. برد این موشک در حالت سطح به هوا به 8.8 تا 11 کیلومتر در برابر اهداف مختلف می‌رسد.



پهپاد رهگیر کرار-4



موشک سطح به هوای شهاب ثاقب

اما موشک شهاب ثاقب نمایش داده شده با پهپاد کرار شباهت بالایی به موشک شفق دارد که چندی پیش به عنوان سلاحی جدید برای بالگرد کبرا در مأموریت ضد زره و ضد شناور معرفی شده بود. 

شفق، موشکی هوشمند است که با استفاده از جستجوگر IIR روی هدف خود قفل می‌کند و با برد 8 تا 10 کیلومتر، سرعت آن 2 تا 2.7 ماخ است. بنا بر اطلاعات منتشر شده این موشک 60 کیلوگرمی‌توانایی نفوذ 1 تا 1.5 متر در انواع زره تانک و شناور را داشته و دقت اصابت آن 30 سانتیمتر مربع در فاصله 10 کیلومتر است.



موشک شفق (تصویر پائین) و موشک شهاب ثاقبِ پهپاد کرار (تصویر بالا)

از مهمترین مزیت‌های موشک شفق، سهولت در به کار گیری و عدم نیاز به ایستایی بالگرد شلیک کننده در مقابل هدف بوده که نشان‌دهنده قرار گیری آن در رده موشک‌های شلیک کن و فراموش کن است.

شفق یکی از اولین موشک‌های بومی است که از جستجوگر تصویری فروسرخ (IIR) استفاده می‌نماید. این نوع جستجوگر، قابلیت ردگیری اهداف زرهی و شناوری را از تمام زوایا دارد، از مقاومت نسبتاً بالایی نسبت به اخلال(جمینگ) و فریب برخوردار بوده و حساسیت بسیار بهتری در تشخیص اهداف دارد. 

همچنین برخلاف جستجوگرهای اپتیکی مرئی که تنها در روز و شرایط آب و هوایی مساعد قابلیت فعالیت دارند جستجوگر تصویری حرارتی در شب و شرایط نامساعد با درصدی کاهش برد توان عملیات دارد.

در حالی که تصور می‌شد موشک به نمایش درآمده با پهپاد کرار در بازدید ریاست جمهور از وزارت دفاع در اسفند ماه سال 92 همان موشک شفق باشد در رونمایی اخیر مشخص شد این موشک نیز شهاب ثاقب نامیده شده است. در هر صورت شفق و شهاب ثاقبِ پهپاد کرار، از موشک سطح به هوای شهاب ثاقب مشتق شده‌اند.



پهپاد کرار در بازدید رئیس جمهور از وزارت دفاع در اسفند ماه 1392

موشک شهاب ثاقب پهپاد کرار با توجه به اصل و ریشه خود و نیز نمونه هم خانواده‌اش یعنی شفق احتمالاً جرمی در حدود 60 تا 80 کیلوگرم دارد. در این موشک نیز مانند شفق از عملگرهای آیرودینامیکی برای کنترل موشک اثری دیده نمی‌شود. همچنین نوع سامانه هدفگیری و هدایت آن نیز نامشخص است. 

با توجه به دماغه پهن (Blunt) این موشک احتمال به کار گیری حسگرهای راداری منتفی است زیرا این حسگرها نیازی به چنین شکل دماغه‌ای ندارند.

بیشینه سرعت موشک شهاب ثاقبِ پهپاد کرار نیز تحت تأثیر همین شکل دماغه نسبت به شهاب ثاقب پدافند هوایی به طور کلی کاهش خواهد یافت. اما با توجه به سرعت پروازی بسیار بالای پهپاد کرار احتمالاً این افت سرعت جبران می‌گردد.

در حالی که ایفای نقش رزمی هوا به هوا توسط پهپادها در نقشه راه 2025 نیروی هوایی آمریکا پیش‌بینی شده اما جمهوری اسلامی ایران با توجه به پیشرفت‌های شگرف خود در زمینه پهپادها تا کنون 2 پهپاد با مأموریت هوا به هوا معرفی کرده است. یکی پهپاد سریر متعلق به قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء ارتش و دیگر پهپاد کرار-4.



پهپاد سریر مجهز به دو موشک هوا به هوا

هر چند تا به حال چندین بار پهپادها قربانی موشک‌های هوا به هوای جنگنده‌های سرنشین‌دار شده‌اند که در یکی از این موارد، تنها شلیک یک پهپاد به جنگنده سرنشین‌دار نیز به صورت ناموفق ثبت شده اما کارشناسان خارجی ابراز داشته‌اند، تحلیل همه این درگیری‌های هوایی نشان‌دهنده یک واقعیت بوده است: "جنگنده سرنشین‌دار برای هدف قرار دادن پهپادها با توجه به ابعاد کوچک و سرعت پائین آنها مجبور شده تا فاصله‌ای کم و بعضاً کمتر از شعاع دید چشمی به آن نزدیک شده و موشک خود را شلیک کند."

در واقع مورد اصابت قرار دادن یک هدف دارای سرعت کم و با ابعاد کوچک با بازتاب راداری و حرارتی پائین کار ساده‌ای نبوده و در مقابل به عقیده کارشناسان، پهپادها با بهره‌گیری از حسگرهای متعدد خود راحت‌تر می‌توانند هواپیمای جنگنده را شناسایی و ردگیری نمایند. 

این در حالی است که اگر پهپادها بتوانند بالگردها، پهپادها و در گام بعدی هواپیماهای تهاجم زمینی و پشتیبانی نزدیک و نهایتاً موشک‌های کروز ضد اهداف زمینی که عموماً سرعت‌هایی در حدود ماخ 0.6 تا 0.8 دارند را به طور مؤثری تهدید کنند، کار بزرگی برای شبکه پدافند هوایی نیروی مدافع انجام داده‌اند و در آینده و با توسعه‌های بیشتر می‌توان به انهدام جنگنده‌ها توسط پهپادها اطمینان بیشتری داشت.



ردگیری بالگرد بل205 توسط پهپاد شاهد-129

پهپاد ایرانی سریر با مأموریت درگیری هوایی مجهز به دو موشک از رده دوش‌پرتاب‌های سطح به هوا با برد حدود 5 کیلومتر است که در زمره پهپادهای دارای موتور ملخی و سرعت پروازی احتمالاً کمتر از 300 کیلومتر بر ساعت توسعه یافته. 

لازم به ذکر است پهپاد آمریکایی پریدیتور که دارای موتور ملخی و پیستونی است و تنها شلیک یک پهپاد به جنگنده (میگ-25 عراقی در سال 2002) را ثبت کرده نیز از یک موشک استینگر استفاده کرده که در واقع موشکی سطح به هوا است که در نقش هوا به هوا هم به کار می‌رود.

اما به نظر می‌رسد متخصصان وزارت دفاع با علم به نقاط قوت و ضعف پهپادها و با بهره‌گیری از تجارب گرانبها و کم نظیر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی هشت ساله، پهپادهای سریع‌تر دارای موتور جت کرار را نیز برای نقش رهگیری هوایی مناسب دیده‌اند که ضمناً نشان‌دهنده تعریف نقشی جدید برای رهگیری هوایی توسط پهپادها در نیروهای مسلح ایران است.

این پهپاد فعلاً با تجهیز به موشکی از نسل شهاب ثاقب که ممکن است در آینده شاهد تغییراتی در شکل ظاهری آن باشیم وارد مأموریت هوا به هوا شده است. کرار-4 احتمالاً قابلیت حمل تا 3 فروند از این موشک را دارد. همچنین برخی از موشک‌های هوا به هوای موجود نیز کاندیدای نصب روی پهپاد رهگیر کرار-4 هستند.



پهپاد رهگیر کرار-4

امکان پرواز کرار از هر نقطه برای دفاع هوایی، اوج‌گیری مناسب، ابعاد کوچک و سطح مقطع راداری کم از نکات مثبتی هستند که می‌تواند به اجرای موفق مأموریت‌های رزم هوایی توسط کرار-4 کمک کند. 

به علاوه عدم توان دشمن در شناسایی پهپادهای کرار پیش از شروع پرواز آنها که به معنی امکان بالاتر حضور کرارها در آسمان است منجر بالا رفتن هزینه تهاجم هوایی دشمن و کاهش ضریب موفقیت آن خصوصاً در صورت به کار گیری چند پهپاد کرار برای پشتیبانی از یکدیگر خواهد شد.

همان‌طور که اشاره شد در نقشه راه 2025 نیروی هوایی آمریکا ایفای نقش مأموریت‌های درگیری هوایی برای پهپادها پیش‌بینی شده است. 

بنا بر این نیروهای مسلح ایران با شروع به کار گیری پهپادها در نقش رزم هوایی، 10 سال زودتر از بزرگترین توسعه دهنده فناوری پهپاد، آن هم در شرایطی که امکان رویایی با انواع اهداف هوایی متخاصم از پهپادها تا هواپیماهای جنگنده را پیرامون و بعضاً در فضای کشورمان دارند فرصت کسب تجربیات عملیاتی و اصلاح و بهبود پهپادهای رهگیر خود خصوصاً با تجهیز بیشتر پهپاد کرار-4 به حسگرها و تسلیحات لازم برای رزم هوا به هوا به صورت مستمر را قبل از آماده شدن دشمن خواهد داشت.

انتقال وب

با سلام خدمت دوستان و بازدیدکنندگان گرامی

متاسفانه مشکلاتی که در بلاگفا پیش آمد باعث شد که ما نیمی از مطالبمان را در سایت اصلی از دست بدهیم.

اما ما قصد بازگردانی مطالب در این وبلاگ و انتقال مطالب از وبلاگ اصلی به اینجا هستیم.

ممنون از توجه شما